Ελλάδα,2011.Δύσκολα τα πράγματα.Σε κάποιους δεν περισσεύει ούτε ευρώ,απολύσεις,καταστήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο,η ανεργία είναι μέσα στο σπίτι μας,δίπλα μας,απεναντί μας,παντού.
Σκέψεις,τέρμα τα όνειρα,μόνο σκέψεις,όχι ευχάριστες.Αβεβαιότητα μάλλον.Τώρα έσφιξαν τα λουριά παραπάνω απο όσο έπρεπε.
Και η μεγάλη ερώτηση 'Τώρα τι κάνουμε;'.
Νομίζω ότι έχω το θράσσος σε τέτοιες εποχές και σκέφτομαι αισιόδοξα.Και προτού λιθοβολιστώ απο τους ρεαλιστές-που-τείνουν-προς-την-κυνικοαπαισιοδοξία(κατηγορία ατόμων που δημιουργήθηκε λίγο μετά τη φράση 'Λεφτά υπάρχουν').Ζώ τα καλυτερά μου χρόνια,στην χειρότερη εποχή.Όλοι λένε οτι λυπούνται για τη νέα γενία και όλο το βάρος που έχει να σηκώσει.
Εγώ απλά αρνούμαι να λυπηθώ τον εαυτό μου και να μεμψιμοιρώ.Εντάξει,πέρασα και εγώ την φάση μου.Καταράστηκα 300+300+300=900 και μερικούς ακόμα,άντε πές 1000.Και τι έβγαλα;Την χάλασα την ζαχαρένια μου.
Απο δω και πέρα τι κάνω είναι το θέμα το δικό μου.
2 επιλογές:
1) Τα παρατάω,θα αφεθώ στην μαυρίλα τους,θα γίνω ένα θύμα,θα απογοητευθώ και θα φάω τα λεφτά των γονιών μου (αφού με έχουν απολύσει/δεν έχω δουλειά,άρα δεν έχω δικά μου χρήματα) στους ψυχολόγους στην καλύτερη.Στη χειρότερη θα μείνω αγκαλιά με την καταθλιψάρα μου.
2) Θα σκεφτώ αντίστροφα.Θα μετρήσω καταστάσεις,θα ζοριστώ,θα μάθω να κάνω υπομονή,θα δω την κρίση σαν ευκαιρία(αλήθεια δεν κάνω χρήση ουσιών).Ευκαιρία για ξεκαθάρισμα.Ευκαιρία για αλλαγή ελληνικής νοοτροπίας.
Όταν ο άλλος(θα καταλάβετε ποιός είναι) μιλούσε για κοπρίτες(bingo,ο Θοδωρής),εγώ δεν τον έβρισα.Την είχαμε την νοοτροπία του 'δεν βαριέσαι ρε αδελφέ,εγώ ας την πάρω τη θεσούλα κι ας μην τα έχω τα προσόντα'.Και ο καλύτερος ήταν αυτός που την έδινε τη θεσούλα και μάζευε τα 'ψηφαλάκια'.Τότε όμως δεν τον βρίζαμε,μας είχε 'βολέψει'.
Τώρα που τελίωσαν οι ανέσεις άρχισαν τα βάσανα.
Τις πταίει; Απο το 1874 μέχρι σήμερα απάντηση δεν έχει δωθεί.
Επειδή εγώ έχω πάρει την επιλογή Νο.2 έχω το δικαιώμα να ελπίζω.
Να ελπίζω ότι δεν θα μας καταπιεί ο βούρκος στο όνομα της κρίσης.
Να ελπίζω ότι η Ελλάδα,βγαίνοντας απο την κρίση,οχι μόνο την οικονομική,θα αρχίσει να λειτούργει.Γιατί τότε και τώρα δεν έχει λειτουργήσει.
Να ελπίζω ότι επιτέλους ο έλληνας θα αρχίσει να σκέφτεται διαφορετικά,ίσως και με λίγο αλτρουισμό.
Να ελπίζω ότι στο βωμό του χρήματος δεν θα θυσιαστούν άλλες αξίες.
Η αρχή του ντόμινο είμαστε εμείς.
''Ολοι είμαστε βουλιαγμένοι στον βούρκο,αλλά μερικοί απο εμάς κοιτάζουν τα άστρα''
Όσκαρ Ουάιλντ (1854-1900)
Σκέψεις,τέρμα τα όνειρα,μόνο σκέψεις,όχι ευχάριστες.Αβεβαιότητα μάλλον.Τώρα έσφιξαν τα λουριά παραπάνω απο όσο έπρεπε.
Και η μεγάλη ερώτηση 'Τώρα τι κάνουμε;'.
Νομίζω ότι έχω το θράσσος σε τέτοιες εποχές και σκέφτομαι αισιόδοξα.Και προτού λιθοβολιστώ απο τους ρεαλιστές-που-τείνουν-προς-την-κυνικοαπαισιοδοξία(κατηγορία ατόμων που δημιουργήθηκε λίγο μετά τη φράση 'Λεφτά υπάρχουν').Ζώ τα καλυτερά μου χρόνια,στην χειρότερη εποχή.Όλοι λένε οτι λυπούνται για τη νέα γενία και όλο το βάρος που έχει να σηκώσει.
Εγώ απλά αρνούμαι να λυπηθώ τον εαυτό μου και να μεμψιμοιρώ.Εντάξει,πέρασα και εγώ την φάση μου.Καταράστηκα 300+300+300=900 και μερικούς ακόμα,άντε πές 1000.Και τι έβγαλα;Την χάλασα την ζαχαρένια μου.
Απο δω και πέρα τι κάνω είναι το θέμα το δικό μου.
2 επιλογές:
1) Τα παρατάω,θα αφεθώ στην μαυρίλα τους,θα γίνω ένα θύμα,θα απογοητευθώ και θα φάω τα λεφτά των γονιών μου (αφού με έχουν απολύσει/δεν έχω δουλειά,άρα δεν έχω δικά μου χρήματα) στους ψυχολόγους στην καλύτερη.Στη χειρότερη θα μείνω αγκαλιά με την καταθλιψάρα μου.
2) Θα σκεφτώ αντίστροφα.Θα μετρήσω καταστάσεις,θα ζοριστώ,θα μάθω να κάνω υπομονή,θα δω την κρίση σαν ευκαιρία(αλήθεια δεν κάνω χρήση ουσιών).Ευκαιρία για ξεκαθάρισμα.Ευκαιρία για αλλαγή ελληνικής νοοτροπίας.
Όταν ο άλλος(θα καταλάβετε ποιός είναι) μιλούσε για κοπρίτες(bingo,ο Θοδωρής),εγώ δεν τον έβρισα.Την είχαμε την νοοτροπία του 'δεν βαριέσαι ρε αδελφέ,εγώ ας την πάρω τη θεσούλα κι ας μην τα έχω τα προσόντα'.Και ο καλύτερος ήταν αυτός που την έδινε τη θεσούλα και μάζευε τα 'ψηφαλάκια'.Τότε όμως δεν τον βρίζαμε,μας είχε 'βολέψει'.
Τώρα που τελίωσαν οι ανέσεις άρχισαν τα βάσανα.
Τις πταίει; Απο το 1874 μέχρι σήμερα απάντηση δεν έχει δωθεί.
Επειδή εγώ έχω πάρει την επιλογή Νο.2 έχω το δικαιώμα να ελπίζω.
Να ελπίζω ότι δεν θα μας καταπιεί ο βούρκος στο όνομα της κρίσης.
Να ελπίζω ότι η Ελλάδα,βγαίνοντας απο την κρίση,οχι μόνο την οικονομική,θα αρχίσει να λειτούργει.Γιατί τότε και τώρα δεν έχει λειτουργήσει.
Να ελπίζω ότι επιτέλους ο έλληνας θα αρχίσει να σκέφτεται διαφορετικά,ίσως και με λίγο αλτρουισμό.
Να ελπίζω ότι στο βωμό του χρήματος δεν θα θυσιαστούν άλλες αξίες.
Η αρχή του ντόμινο είμαστε εμείς.
''Ολοι είμαστε βουλιαγμένοι στον βούρκο,αλλά μερικοί απο εμάς κοιτάζουν τα άστρα''
Όσκαρ Ουάιλντ (1854-1900)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου